امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
سه حالت و خصلت در هر یک از مؤمنین باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قیامت در سایه رحمت عرش الهی می‌باشد و از سختی‌ها صحرای محشر در امان است:
اوّل آن که در کارگشایی و کمک به نیازمندان و درخواست کنندگان دریغ ننماید.
دوّم آن که قبل از هر نوع حرکتی بیندیشد که کاری را که می‌خواهد انجام دهد یا هر سخنی را که می‌خواهد بگوید آیا رضایت و خوشنودی خداوند در آن است یا مورد غضب و سخط او می‌باشد.
سوّم قبل از عیب جویی و بازگویی عیب دیگران، سعی کند عیب‌های خود را برطرف نماید. (1)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
سه چیز موجب نجات انسان خواهد بود: بازداشتن زبان از بدگویی و غیبت مردم، خود را مشغول به کارهایی کردن که برای آخرت و دنیای انسان مفید باشد و همیشه بر خطاها و اشتباهات خود ناراحت باشد. (2)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
هرکس دارای چهار خصلت باشد، ایمانش کامل، گناهانش بخشوده خواهد بود، و در حالتی خداوند را ملاقات می‌کند که از او راضی و خوشنود است:
1 ـ خصلت خود نگهداری و تقوای الهی به طوری که به تواند بدون توقّع و چشم داشتی، نسبت به مردم خدمت نماید.
2 ـ راست گویی و صداقت نسبت به مردم در تمام موارد زندگی.
3 ـ حیا و پاکدامنی نسبت به تمام زشتی‌های شرعی و عرفی.
4 ـ خوش اخلاقی و خوش برخوردی با نزدیکان و خانواده خود. (3)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
ای فرزند آدم، تا آن زمانی که در درون خود واعظ و نصیحت کننده‌ای دلسوز داشته باشی و در تمام امور بررسی و محاسبه کارهایت را اهمیّت دهی و در تمام حالات ـ از عذاب الهی ـ ترس و خوف داشته باش؛ در خیر و سعادت خواهی بود. (4)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
حقّی که شکم بر تو دارد این است که آن را ظرف چیزهای حرام ـ چه کم و چه زیاد ـ قرار ندهی و بلکه در چیزهای حلال هم صرفه جویی کنی و به مقدار نیاز استفاده نمایی. (5)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
کسی که مشتاق بهشت باشد در انجام کارهای نیک، سرعت و عجله می‌نماید و شهوات را زیر پا می‌گذارد و هرکس از آتش قیامت هراسناک باشد به درگاه خداوند توبه می‌کند و از گناهان و کارهای زشت دوری می‌جوید. (6)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
دست نیاز به سوی مردم دراز کردن، سبب ذلّت و خواری در زندگی و در معاشرت خواهد بود و نیز موجب از بین رفتن حیا و ناچیز شدن شخصیت خواهد گشت به طوری که همیشه احساس نیاز و تنگ دستی نماید و هرچه کمتر به مردم رو بیندازد و کمتر درخواست کمک نماید بیشتر احساس خودکفایی و بی‌نیازی خواهد داشت. (7)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
سعادت و خوشبختی انسان در حفظ و کنترل اعضاء و جوارح خود از هرگونه کار زشت و خلاف است. (8)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
در این دنیا سرور مردم، سخاوتمندان هستند؛ ولی در قیامت سیّد و سرور مردم، پرهیزکاران خواهند بود. (9)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
هر کس برای رضا و خوشنودی خداوند ازدواج نماید و با خویشان خود صله رحم نماید، خداوند او را در قیامت مفتخر و سربلند می‌گرداند. (10)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
هرکس به دیدار دوست و برادر خود برود و برای رضای خداوند او را زیارت نماید به امید آن که به وعده‌های الهی برسد، هفتاد هزار فرشته او را همراه و مشایعت خواهند کرد، همچنین مورد خطاب قرار می‌گیرد که از آلودگی‌ها پاک شدی و بهشت گوارایت باد. پس چون با دوست و برادر خود دست دهد و مصافحه کند مورد رحمت قرار خواهد گرفت. (11)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
چنانچه شخصی تو را بدگویی کند و سپس برگردد و پوزش طلبد، عذرخواهی و پوزش او را پذیرا باش. (12)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
تعجّب دارم از کسی که نسبت به تشخیص خوب و بد خوراکش اهتمام می‌ورزد که مبادا ضرری به او برسد، چگونه نسبت به گناهان و دیگر کارهایش اهمیّت نمی‌دهد و نسبت به مفاسد دنیایی، آخرتی، روحی، فکری، اخلاقی و... بی‌تفاوت است. (13)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
هرکس انسان گرسنه‌ای را طعام دهد خداوند او را از میوه‌های بهشت اطعام می‌نماید و هر که تشنه‌ای را آب دهد خداوند از چشمه گوارای بهشتی سیرآبش می‌گرداند و هرکس برهنه‌ای را لباس بپوشاند خداوند او را از لباس سبز بهشتی خواهد پوشاند. (14)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
به وسیله عقل ناقص و نظریه‌های باطل و مقایسات فاسد و بی‌اساس نمی‌توان احکام و مسایل دین را به دست آورد؛ بنابراین تنها وسیله رسیدن به احکام واقعی دین، تسلیم محض می‌باشد؛ پس هرکس در مقابل ما اهل بیت تسلیم باشد از هر انحرافی در امان است و هر که به وسیله ما هدایت یابد، خوشبخت خواهد بود و شخصی که با قیاس و نظریات شخصی خود بخواهد دین اسلام را دریابد، هلاک می‌گردد. (15)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
دنیا همچون نیمه خواب (چرت) است و آخرت بیداری می‌باشد و ما در این میان رهگذر، بین خواب و بیداری به سر می‌بریم. (16)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
از سعادت مرد آن است که در شهر خود کسب و تجارت نماید و شریکان و مشتریانش افرادی صالح و نیکوکار باشند، و نیز دارای فرزندانی باشد که کمک حال او باشند. (17)
امام سجاد علیه‌السلام فرمود:
هر آیه‌ای از قرآن، خزینه‌ای از علوم خداوند متعال است، پس هر آیه را که مشغول خواندن می‌شوی، در آن دقّت کن که چه می‌یابی. (18)
پی‌نوشتها:
1ـ تحف العقول: ص204
2 ـ تحف العقول: ص 204
3 ـ مشکاه الانوار: ص 172
4 ـ مشکاه الانوار: ص 246
5 ـ تحف العقول: ص 186
6 ـ تحف العقول: ص 203
7 ـ تحف العقول: ص 210
8 ـ تحف العقول: ص201
9 ـ مشکاه الانوار: ص 232
10 ـ مشکاه الانوار: ص 166
11 ـ مشکاه الانوار: ص 207
12 ـ مشکاه الانوار: ص 229
13 ـ أعیان الشّیعه: ج 1، ص 645
14 ـ مستدرک الوسایل: ج 7، ص 252، ح 8
15 ـ مستدرک الوسایل: ج 17، ص 262، ح 25
16 ـ تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام: ص 343، س 20
17 ـ وسایل الشیعه: ج 17، ص 647، ح 1
18 ـ مستدرک الوسایل: ج 4، ص 238، ح 3
کلمات کلیدی: محرم
«باب الحوائج»
لقب باب الحوائج، یکی از القاب و صفات مشهور حضرت ابا الفضل العباس (علیه السلام) در میان شیعیان است و می توان ادعا کرد این لقب برای آن بزرگوار، بی اساس نیست و آن حضرت برای حوائج مسلمانان و اهل ایمان، بابی از رحمت بی منتهای الهی جهت نجات از سختی های دنیا و آخرت می باشد.
از طرف دیگر، هنگامی که به سراغ کلام اهل بیت (علیهم السلام) در رابطه با حضرت ابوالفضل (علیه السلام) می رویم، شدت علاقه آن ها به ایشان کاملا مشهود است. امیرالمومنین (علیه السلام) در روز ولادت ابوالفضل (علیه السلام) دست های او را می بوسدادامه مطلب...
کلمات کلیدی:
درباره اعتبار کرامات ائمه
کراماتی که درباره ائمه (علیهم السلام) وجود دارد چه میزان از نظر سندی معتبر است؟ به چند مورد معتبر اشاره کنید.
پاسخ:
1. معنای «کرامت» و فرق آن با معجزه
«کرامت» در لغت چنین معنا شده است: کرامت: «کاری است غیر عادی که از غیر پیامبر صادر می شود».[1]
و در معنای معجزه آمده است: «کاری است خارج ازعادت که نظیر آن از غیر پیامبر صادر نمی شود».[2]
و در لغت نامه دهخدا ذیل کلمه معجزه چنین آمده است: «آن چه نبی عاجزادامه مطلب...
کلمات کلیدی:
کلمات کلیدی:
زهد در کلمات معصومین در دو جمله بیان شده است:
هرگاه چیزی از دست دادید اندوهگین نشوید.
و وقتی چیزی به شما رسید فرحناک نگردید.
زیرا مواهب دنیا، چنان است که با آمدنش چیز ارزشمندی نصیب انسان نمی شود و چون می رود، شیئ ارجمندی از کف او نرفته است. نه آمدن آن نشاط آور است و نه رفتن آن اندوه زا. زیرا در دادن و گرفتن آن آزمایش الهی است.
باری، معنای زهد، روی گردانی از چیزی است که ذاتا کم ارزش یا بی مقدار است، بنابر این زاهد راستین کسی است که از دنیای بی مقدار و کم ارزش (اعم از مال، مقام و جاه) روی گردان باشد و ارزشی برای آن قائل نباشد. و ولی زاهد خدا کسی است که از این ناحیه، نه از کسی بهراسد و نه غم و اندوهی به خود راه دهد.
الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ( یونس، 62)
زهد بدین معنا نیست که انسان دنیا را برای دنیا ترک کند، مثلا غذای مطبوع نخورد و بر مرکب خوب سوار نشود تا نزد مردم،زاهد به حساب آید و محبوب شود.
بلکه زاهد کسی است که غیر خدا را واگذارد و خدا را ترجیح دهد. نه این که متاع اندک دنیا را بدهد تا متاع بیشتر آخرت را دریافت کند. یا مادی را بدهد و به خیال خود، به معنوی برسد.
روزه بگیرد و انفاق کند تا بهشت برین را به کف آورد.
بهترین زهد آن است که فقط برای خدا از مادیات و بهشت و حور و ... بگذرد. نه به طمع دنیا و نه به طمع نعمت های آخرت.
زهد راستین برای خدا و در خفاست تا مردم نفهمند او زهد دارد.
در سیرت زاهد و در صورت عادی است.
(شمس الوحی تبریزی، سیره عملی علامه طباطبایی، ص 236)
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
